
Si habeis visto BLUES BROTHERS, es posible que recordeis a CAB CALLOWAY cantando Minnie the Moocher, una de mis preferidas, y "hete aquí" que me he topado con un vídeo donde canta el señor Calloway y bailan Los Nicholas Brothers y ya que no tenía nada reciente con que llenar un nuevo hueco en el blog, rescato un bailarín que criaba polvo en la libreta y ya puesta, pasando la página de la misma, también me he encontrado con este ...este... bueno, esto!
Así que, disculpadme pero por el momento, esto es todo.
Hasta que arañe un hueco para seguir dibujando...
Saúdos rapaces!
Muchas gracias por las visitas, que se agradecen SIEMPRE.
VER VIDEO AQUÍ


Su versión de la Reina de Africa, muchas gracias y SALUD!
23 comentarios:
Que ben! ser o primeiro en tan nostalgico post. Por serto que sorte o do debuxo non?.Da gusto ter amigos con tanto talento. A miña visita terala sempre, e ademais con estos post da gusto. Biquiños!
Buenísimo el vídeo, cuando bajan las escaleras... bueno, es un poco doloroso, pero increíble baile y temazo.
Bicos
Graches por la visita... están chulos los dibus... si señorita. sí, sí...
el video esta de enmarcar igual que el cuadro que tienes en tu mesita, muy bonito!!!! Me encanta el dibu del sastre bailando con su maniqui!
Boísimo o tema de "Jumpin' jive"... xa o coñecía, de feito pensaba que era orixinal dos "Joe Jackson´s Jumpin´ Jive"... tes que escoitala... creo que J.Prado a ten na sua compartida. Boísimas as ilustracións... me pirran.
Que regalo más chulo Aurora! Me ha gustado mucho más el sastre, tienes un noseque queseyo para las ilustraciones de este tipo que me encantan!
Un bico!
Guau, Aurora , que honor, me ruborizo y todo al verlo, je, je, je...
Me gustan mucho las dos ilustraciones que has puesto, la del sastre particularmente, tiene ese aire romántico tan propio de tus ilustraciones... ;)
El vídeo... bueno a mi me encantan las Big Band pero ver a estos dos tipos bailando y espatarrandose de esa manera me ha dado, a partes iguales, admiración por su flexibilidad y dolor de aductores, XD
Un bico
Que chulo el Saste, tanto la idea como la realización, aunque lo habrás echo en unos minutos...
Podrias habrir otro blog y llamarlo "segundos pinitos"... tienes nivel y sensibilidad para ello ;-)
PD: Everybody need sombody...!
Jontxu >> jeje, moita sorte, si, un regalo precioso e especial! A mesma sorte de atopar amigos ou coñecidos con e sin talento, tanto ten, o caso é atopalos. un biquiño, juapetón.
Moondogs >> yo diría más, un tema increible que unido al baile, (y qué baile!, en aquella época ni suspensores habría) hacen que por lo menos para mi, sea una pequeña joya.
sobri >> graciñas chato.
perico >> hoola! bienvenido de nuevo! cuanto tiempo... y encantada que tu vuelta por los pinitos sea agradable. vuelve vuelve.
ajaspino >> non puiden escoitar o de javi, pero fíxenme con a de joe jackson e está ben, pero agora que escoitei a de cab calloway creo que a de joe jackson non me "chega"...graciñas pola visita, e polo comentario, sempre con contidos interesantes.
;-)
antonio c.cornejo >> tú si que tienes un "noséquequeséyo" para las tuyas, majo! jaja! un honor tenerte por aquí.
gracias!
saeta >> jajaja, y aquí el autor del precioso regalo! un día lo enmarcaré mejor, mira que si me monto un "pequeño prado" en casa...el tuyo tendrá lugar de honor, siempre.
muchas gracias otra vez!!
tobio vaya! pues parece que el sastre ha tenido "éxito", habrá que hacerlo bailar en condiciones...y bueno, no soy de hacer cosas rápidas, soy bastante lenta, pero bueno, no me llevó mucho, no, si viene la idea..luego plasmarla es más sencillo.
Los segundos pinitos en cuanto crezcan los primeros, que necesitamos adornarlos esta navidad..
un bico a todos!!
Bravo por los Nicholas Bros!...Hay un pequeñisimo trozo de "home movie" con ellos jovencisimosos bailando un impromptu con Fred Astaire, lo has visto?
Oooh, quería volver a ser o primeiro en postear pero...todavía non tes un novo post!!!!
que bueno!!!! cuantos recuerdos :)
un saludo!!!!!
Me gustan las ilustras nuevas. Tu mano la está pasando bien. Está haciendo lo que Paul Klee llamaría "sacar a pasear a la línea". Dale, no pares nunca.
Blues Brothers ya es una peli fenomenal. Y claro que recuerdo a Mr. Calloway y su tema.
El regalo aquel pinta notable enmarcado. Como para no olvidarlo.
Pues si! a ver si arañas un hueco que creo que tus dibujos son bastante interesantes como para que no cuelgues más ;)
aurora, muchisimas gracias por tus comentarios en mi blog!!!, me gustan mucho estas ultimas ilustraciones, la verdad son muy muy buenas!
saludos
catreil.
Vaia justos mais exquisitos me tes no musical, ando perdido.
Tes q sejir encontrando juecos pa ilustrar, non todo o tempo se vai a perder no reino dos movieclips e os "sota, caballo y rey".
Ademais este novo filon ilustro-musical estache dando moi bos resultados.
Besos desde Madris.
Siempre con sabor a clásicos tu blog, Aurora! Es un placer pasar por aquí.
:D
Me gusta un montón el sastrecillo bailarín, y la ilu de Saeta preciosa también.
Te mando un besote!
Ainda así?? Debes de estar moi ocupada para non postear nada novo!
El sastre bailarín con ese trozo de tela sirviendo de encuadre me ha encantado...
Y, sí, esa Reina de África ha sido todo un regalazo. Preciosa ilustración.
besos
me gusta como vives tus pasiones...
muy acertado el dibujo, muy bonito, disfrutalo...
Muy tierno ese sastre bailarín.
Nos encanta.
Un saludo...
... Del Canibalibro.
hola aurora!
una belleza ese sastre bailarin, la verdad es que se le ve muy apasionado!!
y darte otra vez las gracias gracias por tu comentario!
un beso!
Qué cosa más chula la Reina de África. Solo quiero decir:
Ha dee ha dee ha dee ho!
Publicar un comentario